ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ 1ο ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ :ΠΛΑΤΩΝ ΝΟΜΟΙ 643b

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ : ΤΣΙΑΧΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

Α1. Θεωρούμε λοιπόν ως βασικό στόχο της παιδείας την ορθή ανατροφή, η οποία θα οδηγήσει την ψυχή του παιδιού στην επιθυμία αυτού του πράγματος, στο οποίο θα χρειαστεί , όταν γίνει άνδρας , να είναι τέλειος , δηλαδή στην ικανότητά του στο επάγγελμα [που θα ασκήσει] . Προσέξτε λοιπόν αν μέχρι αυτό το σημείο της ομιλίας μου σας ικανοποιούν αυτά που ειπώθηκαν

Α2. Στο απόσπασμα από τους πλατωνικούς «Νόμους», ο Αθήναιος παρουσιάζει, αρχικά, αυτό που οφείλει να κάνει ένας άνδρας που επιθυμεί να γίνει ενάρετος, τονίζοντας τη μεγάλη σημασία της εξάσκησης μέσω του παιχνιδιού από πολύ μικρή ηλικία. Ακολούθως, αναφέρεται στον ρόλο που διαδραματίζει το πρόσωπο που αναλαμβάνει την ανατροφή ενός παιδιού. Το πρόσωπο αυτό, κατά τα λεγόμενα του ομιλητή, πρέπει να κατασκευάζει για το παιδί που επιθυμεί να ασκήσει το επάγγελμα του οικοδόμου ή του γεωργού τα κατάλληλα μικρά εργαλεία, τα οποία θα αποτελούν απομιμήσεις των πραγματικών (καὶ ὄργανα ἑκατέρῳ σμικρά, τῶν ἀληθινῶν μιμήματα, παρασκευάζειν τὸν τρέφοντα αὐτῶν ἑκάτερον). Με αυτό τον τρόπο, το μικρό παιδί θα εξοικειωθεί με τα εργαλεία της μελλοντικής του δουλειάς. Επιπλέον, ο παιδαγωγός οφείλει να διδάσκει στο παιδί εκ των προτέρων ορισμένες χρήσιμες γνώσεις (καὶ δὴ καὶ τῶν μαθημάτων ὅσα ἀναγκαῖα προμεμαθηκέναι προμανθάνειν) .Για παράδειγμα, μπορεί να διδάσκει στο παιδί που θέλει να γίνει οικοδόμος πώς να μετρά ή να ζυγίζει , ενώ στο παιδί που επιδιώκει να γίνει πολεμιστής, πώς να ιππεύει παίζοντας (οἷον τέκτονα μετρεῖν ἢ σταθμᾶσθαι καὶ πολεμικὸν ἱππεύειν παίζοντα). Γενικότερα, ο παιδαγωγός πρέπει να χρησιμοποιεί ως παιδευτικό μέσο το παιχνίδι, προκειμένου να στρέφει το ενδιαφέρον και τον ζήλο των παιδιών προς αυτό με το οποίο θα ασχοληθούν μελλοντικά . Με αυτό τον τρόπο, όταν το παιδί θα εκπληρώσει τον σκοπό που θέτει από την παιδική του ηλίκία (καὶ πειρᾶσθαι διὰ τῶν παιδιῶν ἐκεῖσε τρέπειν τὰς ἡδονὰς καὶ ἐπιθυμίας τῶν παίδων, οἷ ἀφικομένους αὐτοὺς δεῖ τέλος ἔχειν).

Β1.

·         πεπειρᾶσθαι

·         τετροφέναι

·         ἀφιγμένους

·         δεδέηκε

·         ἐσχηκέναι

Β2.

·         ἔρωτα , ἄνδρα, πράγματος   (τριτόκλιτα ουσιαστικά)

·         ἣ  (αναφορική αντωνυμία)   αὐτὸν  (επαναληπτική αντωνυμία)

·         ἔρως,  ἀνήρ, πρᾶγμα

·         ᾗ  , αὐτῇ

Γ1.

α] ὁρᾶτε οὖν : κύρια  πρόταση

β] εἰ μέχρι τούτου γε  ὑμῖν ἀρέσκει τὸ λεχθέν : δευτερεύουσα  ονοματική πλάγια ερωτηματική πρόταση , ολικής άγνοιας .Λειτουργεί  συντακτικά  ως  αντικείμενο  στο   ρήμα  ὁρᾶτε

γ] ὅπερ εἶπον : δευτερεύουσα  αναφορική ονοματική πρόταση, προσδιοριστική  στη λέξη  τούτου .Λειτουργεί συντακτικά  ως επιθετικός προσδιορισμός  στη λέξη  αυτή    

Γ2.

Η σύνταξη  είναι  ενεργητική 

Η μετατροπή  έχει ως εξής  :

ὑφ’  (ὑπό)  ἧς  τοῦ παίζοντος  ἡ  ψυχή εἰς ἔρωτα μάλιστα  ἀχθήσεται  τούτου